مشخصات فنی، قیمت و خرید لوله خرطومی دستگاه بیهوشی

لوله خرطومی یک دستگاه پزشکی برای تأمین اکسیژن، حذف کربن دی اکسید و آزاد کردن داروی بیهوشی استنشاقی به بیمار است.

در اصل، لوله خرطومی بیهوشی برای استفاده در هوشبری در پزشکی استفاده می شود، لوله های خرطومی بیهوشی مختلفی در کلینیک ها و مراکز پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد، اما بیشتر آنها شامل منبع جریان گاز تازه، لوله تنفسی طولانی برای هدایت گاز، سوپاپ محدود کنندۀ فشار قابل تنظیم برای کنترل فشار داخل سیستم و هدایت تخلیه گازهای زاید، و یک بگ ذخیره (کیسه ذخیره) برای کمک به تهویه  هستند.

انواع لوله خرطومی بیهوشی

انواع زیادی از لوله های خرطومی بیهوشی یا همان لوله مدار بیهوشی وجود دارد، که هر کدام مکانیزم عمل مخصوص به خود را دارند. آنها به طور مرسوم بر اساس تعامل هوای تازه از محیط اطراف  و این که آیا بیمار گازهایی را که قبلا بیرون داده است دوباره تنفس می کند، طبقه بندی می شوند.

با این حال، هیچ استاندارد بین المللی برای طبقه بندی لوله های خرطومی بیهوشی وجود ندارد، و اصطلاح “نیمه باز” و “نیمه بسته” ممکن است به طور خاص سبب سردرگمی بین کاربرد آمریکایی و انگلیسی آن شود. به عبارت دقیق تر، اصطلاح “خرطومی” تنها در مورد سیستم های بسته صدق می کند که در آن گاز تنفس شده، یک چرخۀ کامل را طی می کند.

• سیستم های باز : از هوای نامحدود پیرامون به عنوان منبع گاز تازه استفاده می کنند، بدون اینکه مرزی بین راه هوایی بیمار و فضای اطراف وجود داشته باشد. سیستم های خالص باز، به عنوان مثال – گاز پانسمان خیس خورده در مادۀ بیهوشی با استفاده از تکنیک قطره ای و نگه داشتن آن در نزدیکی صورت بیمار- قدیمی هستند و دیگر در مراکز درمانی مورد استفاده قرار نمی گیرد. آنها مخزن ندارند و در این روش ها هیچ تنفس مجددی اتفاق نمی افتد.
• سیستم های نیمه باز : مانند ماسک های بیهوشی از هوای محاصره شده به عنوان منبع گاز تازه، استفاده می کنند، اما شامل نوعی دستگاه یا مخزن می باشد که با ایجاد مرز با اتمسفر، مخزن را محدود می کند. هیچ تنفس مجددی اتفاق نمی افتد.
• سیستم های نیمه بسته : دارای مرز کامل با اتمسفر اطراف هستند، و از یک منبع کنترل شده برای جریان گاز تازه، استفاده می کند. از هوای ورودی جلوگیری می شود، اما گاز تازه اضافی به محیط اطراف نفوذ می کند. تنفس مجدد جزئی از گاز بازدم، اتفاق می افتد. آنها معمولا با استفاده از طبقه بندی ماپلسون، به بخش های جزئی تری تقسیم بندی می شوند. (همانطور که در پایین مشاهده می کنید).
• سیستم های بسته : دارای مرز کاملا بسته هستند که هیچ گازی در آن نفوذ یا به آن وارد نمی شود، به این معنا که یک تنفس مجدد کامل اتفاق می افتد. رایج ترین مثال از این سیستم ها، سیستم دایره ای می باشد.

طبقه بندی ماپلسون

ویلیام ماپلسون، فیزیکدان و فیزیولوژیست بریتانیایی، در سال 1954 طبقه بندی ایجاد کرد که سیستم های بیهوشی نیمه بسته را به پنج گروه با نام های A تا E تقسیم بندی کرد، و سپس گروه F به آنها اضافه شد. این گروه ها شامل یک مخزن هستند که می تواند گاز تازه، گاز بازدم و یا ترکیبی از هر دو را در بسته به حالت و طریقه تهویه، خود نگه دارد. کارایی این سیستم ها متفاوت هستند، به این شکل که برخی از آنها در شرایط خاص، به جریان گاز تازۀ مصرفی  بیشتری نیاز دارند تا اطمینان حاصل شود که کربن دی اکسید به صورت کاملا ایمن خارج شده است و همچنین از تنفس مجدد که باعث افزایش کربن اکسید در خون، اجتناب شود. آنهایی که در طبقه بندی ماپلسون در گروه A دسته بندی شده اند، برای  تهویه هوا به طور مستمر و خود به خودی ،  مؤثرتر هستند، در حالی که سیستم های گروه D ، E و F برای تهویه های کنترله مؤثر تر هستند.

• سیستم های گروه A ماپلسون که با نام سیستم های Magill نیز شناخته می شوند، برای تهویۀ خود به خودی مناسب هستند، اما برای تهویه های کنترله ناکارآمد می باشند، چون سیستم lack  یک نمونه هم محور سیستم مپلسون A است.  نقص سیستم مپلسون این است که در آن سوپاپ بازدمی نزدیک به دستگاه بوده و گازهای تنفسی به سمت پایین لوله مرکزی که در قسمت خارجی لوله های خرطومی و مقابل سوپاپ بازدمی نیز هستند حرکت می کنند.
• این مسیر ها (یعنی B  و C)  ساختار مشابهی دارد یعنی از جهت جریان گازهای تازه و مکان دریچه ها (سوپاپ) بازدمی بیمار که در انتهای  این مسیر تنفسی  قرار دارد یکسان هست. این سیستم ها در آزمایشات بیهوشی  به طور متوالی مورد استفاده قرار نمی گیرید در صورتی  که سیستم C بطور موثری قابل استفاده است. این نوع سیستم ها برای تهویه خود به خودی و تهویه کنترله ناکارآمد هستند، زیرا به جریان گاز بالایی نیاز دارند تا از تنفس مجدد جلوگیری کنند. سیستم های تنفسی بیهوشی گروه B کاربرد بالینی ندارند، اما سیستم های گروه  C معمولا در هنگام انتقال بیمار و هنگام احیا و به هوش آوری به کار برده می شوند. کیسه های واترز، توسط رالف واترز، ساخته شد که شامل یک سیستم C همراه با یک کانیستر جذب Sodalime  می باشد تا کربن دی اکسید بازدمی را حذف کند، به این معنا که گازهای بازدمی با خیال راحت می توانند مجددا تنفس شوند.
• مپلسون D سیستمی برای تهویه کنترله با عملکرد بهتر است. در طول بازدم لوله ها و کیسه ذخیره پر از مخلوط گازهای تازه و بازدمی می شود. گاز تازه در انتهای لوله خرطومی در طول بازدم قبل از القا انباشه می شود. زمانی که کیسه فشرده می شود گاز تازه به داخل ریه ها فرستاده می شود و زمانی که دریچۀ بازدمی باز می شود، مخلوط گاز تازه و بازدمی کیسه را پر می کند. میزان تنفس مجدد بستگی به میزان جریان گاز تازه دارد. سیستم بین (Bain ) یک نمونه هم محور سیستم مپلسون دی است که در ان لوله تامین گاز تازه بصورت هم محور از داخل لوله خرطومی بازدمی عبور می نماید .
• مپلسون E دارای سیستمی با انجام روشی مشابه مپلسون D است. ولی به خاطر این که هیچ گونه دریچه ای در آن به کار نرفته و مقاومت خیلی کمی دارد، برای استفاده در اطفال بسیار مناسب است. این مدل در سال 1937 معرفی شد و با نام Ayre’s T-piece شناخته می شد. نسخه ای که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد، مدل جکسون ریز است. این سیستم برای کودکان زیر 20  کیلوگرم مناسب است. جریان گاز تازه باید 2 تا 3 برابر حجم دقیقه ای مورد استفاده قرار گیرد تا از تنفس مجدد در طول تهویه ی خود به خودی جلوگیری کند.
• سیستم مپلسون F (جکسون –ریز) تی پیسی است که با یک کیسۀ ذخیره کننده و دریچه قابل تنظیمی که در انتهای دیستال کیسه ذخیره کننده گاز واقع شده و جریان بیش از حد گاز را محدود می نماید، تغییر یافته است. میزان تنفس مجدد هنگام استفاده از این سیستم تنفسی بیهوشی با روش تهویه خود به خودی در مقابل تهویۀ کنترله و تنظیم دریچه جریان محدود کننده فشار تحت تاثیر قرار می گیرد. جریان گاز تازه معادل دو تا سه برابر تهویه دقیقه ای توصیه می شود تا مانع از تهویه مجدد گاز های بازدمی  گردد. سیستم مپلسونF به طور رایج برای تهویه کنترله حین حمل و نقل بیماران، به کار می رود این سیستم به ویژه برای بیهوشی کودکان معمول است، زیرا حداقل فضای مرده و مقاومت پایینی دارد. به این دلیل که بخش های متحرکی بجز دریچه جریان مازاد محدود کننده فشار ندارد ممکن است سیستم مپلسون F هم برای تنفس خود به خودی و هم کنترله به کار رود .این سیستم ارزان بوده و می تواند با ماسک صورت یا لوله داخل تراشه بکار رود وزن کمی داشته باشد و موقعیت ان به آسانی تغییر داده می شود. آلودگی اتمسفر با گازهای بیهوشی هنگام استفاده از  این سیستم را می توان با متصل کردن آن به سیستم های جمع آوری مواد زاید کاهش داد.

Humphrey ADE  یک سیستم تنفسی چندمنظوره است که می تواند به وسیلۀ معکوس کردن یک اهرم، برای تغییر دستور گاز تازه، مخزن و سوپاپ ها، به سیستم های  A، D و E  تبدیل شود. بنابراین می توان از آن برای تهویه خود به خودی و تهویه کنترله بهینه، در کودکان و بزرگسالان استفاده کرد.

سیستم های تنفسی دایره ای یا لوله خرطومی بیهوشی

سیستم های تنفسی دایره ای، سیستم های تنفسی کاملا بسته ای هستند که شامل یک اسکرابر دی اکسید کربن و یک سری از دریچه های یک طرفه هستند، به این معنا که گاز تنفس شده توسط بیمار می تواند بدون خطر مسمومیت کربن دی اکسید، دوباره استفاده شود.

این بدان معناست که این سیستم ها به طور بسیار مؤثر از گاز تازه و داروی بیهوشی استنشاقی استفاده می کنند و  آلودگی کمی به وجود می آورند، زیرا گازهای اضافی، از محیط خارج نمی شوند. با این حال، آنها  به جریان گاز اولیه بالایی احتیاج دارند تا سیستم به طور کامل با غلظت مورد نظر گازها، پر شود. اولین سیستم دایره ای در سال 1950 توسط برایان اسورد، معرفی شد.